Hoe verloopt een osteopathische consultatie?
Bij de eerste consultatie wordt er een uitgebreide anamnese (voorgeschiedenis) afgenomen in de vorm van een vraaggesprek.
De Osteopaat vormt daarbij een beeld van het consultatiemotief en het totale klachtenpatroon van de patiënt. Het is hierbij van belang om een goede kijk te hebben op de reeds in het verleden doorgemaakte ziektes, ongevallen en eventuele operaties. Het medicatiegebruik en de reeds ondergane behandelingen zijn nuttige informatie waarmee de Osteopaat moet rekening houden.
Na het vraaggesprek volgt een uitgebreid manueel onderzoek gericht op de mobiliteit van de gewrichten en de weefsels in het algemeen om te komen tot een osteopathische diagnose. Hierbij wordt rekening gehouden met de resultaten van de voorafgaande onderzoeken zoals RX, NMR, CT, Labo….
Indien er bij het onderzoek een aanwijzing is naar een bepaalde pathologie (ziekte), die niet direct in aanmerking komt voor een osteopathische behandeling, wordt de patiënt doorverwezen naar de huisarts of specialist voor verder onderzoek.
Bij het osteopathisch onderzoek benut de osteopaat zijn goed ontwikkelde palpatievaardigheden om bepaalde veranderingen in de weefseltoestand en gewrichtsmobiliteit waar te nemen. Daarbij maakt de Osteopaat gebruik van een goed uitgebalanceerd onderzoeksschema. Het onderzoek richt zich op het totale lichaam daar de Osteopathie een holistische visie heeft op het functioneren van het menselijk lichaam. De verschillende systemen (bewegingsstelsel: spieren en gewrichten, orgaanstelsel: organen en verbindende structuren, cranio-sacraal systeem) worden aan een grondig manueel onderzoek onderworpen.
De Osteopaat komt tot een diagnose waarbij een bepaalde regio met daarin specifieke structuren (spieren, gewrichten, organen en verbindingsweefsel) analytisch verder onderzocht wordt. Het komt erop aan de regio die sturend is voor het totale disfunctioneren van de patiënt aan een efficiënte behandeling te onderwerpen.
De Osteopaat behandelt in principe enkel de functionele aandoeningen* met daaraan gerelateerde pijn, bewegingsverlies en andere symptomen.
*functionele aandoeningen zijn klachten bij een patiënt waarbij men geen duidelijke lichamelijke afwijking kan vaststellen bij klassiek medisch onderzoek. Kenmerkend is dat er geen grote structurele beschadiging of pathologie (ziekte) is van organen of andere weefsels. Het lichaam functioneert niet optimaal wat zich uit in een reeks symptomen zoals pijn, bewegingsverlies, vermoeidheid, slaapstoornis…